سیستم اعلام حریق وظیفه تشخیص آتش سوزی و هشدار دهی لازم در خصوص آن را دارد. این سیستم در هنگام وجود دود و آتش سوزی و مونوکسید کربن هشدار لازم را برای افراد از طریق وسایل دیداری یا شنیداری ارسال می کند. سیگنال های تشخیص حریق می توانند به صورت اتوماتیک از دتکتور های دود و حرارت یا سیستم دستی ارسال شوند.
سیستم هشدار میتواند به صورت رنگ موتوریزه یا آژیر های دیواری انجام شود. همچنین این سیستم می تواند از طریق اسپیکر که صدای خطر را پخش کند به همراه یک صدای ضبط شده این کار را انجام دهد. فرکانس تولیدی سیستم هشدار بسته به نوع کشور و محل نصب متفاوت است. پس پاسخ سیستم اعلام حریق چیست مجموعه ای از قطعات است که آتش سوزی را متوجه شده و هشدار لازم را می دهد.
انواع سیستم‌های اعلام حریق
- آدرس پذیر
- متعارفی
- بیسیم
- هوشمند
سیستم آدرس پذیر
در این نوع سیستم‌ها همان‌طور که از نامش پیداست به تمامی قطعات و مدارهای داخلی که روی یک مسیر تحت عنوان لوپ قرار گرفته‌اند، آدرسی منحصر به فرد داده می‌شود تا بتوانند به راحتی مکانی که سنسورها ایجاد حریق را تشخیص داده‌اند، به سرعت به پنل مرکزی اعلام نمایند. تشخیص مکان حریق و اعلام سریع آن به پنل‌های مرکزی از جمله ویژگی‌های مهمی است که این نوع سیستم اعلام حریق را نسبت به دیگر مدل‌ها متمایز کرده است.
سیستم متعارف
سیستم اعلام حریق متعارفی تمامی فضا را به چندین زون یا ناحیه‌ی منحصر به فرد تقسیم‌بندی می‌کند که هر یک نام جداگانه‌ای دارند و تجهیزات تمامی زون‌ها در نهایت به کنترل پنل مرکزی متصل می‌شود. این سیستم آدرس پذیر نیست بنابراین اطلاعات دقیقی از مکان حریق به ما نمی‌دهد و تنها زون وقوع حریق مشخص می‌شود. معمولا برای اینکه در یک زون بتوان تشخیص داد کدام بخش حریق رخ داده از تجهیزات جانبی مانند چراغ سردرب که عموما در ساختمان‌های مسکونی بالای درب هر واحد قرار دارد، استفاده می‌شود.
سیستم اعلام حریق بیسیم
این نوع از سیستم‌ها تفاوتی در نوع عملکرد خود با سیستم آدرس‌پذیر ندارند. تنها نکته‌ی تفاوت در نحوه‌ی اتصال آنهاست که از طریق امواج بلوتوث، رادیویی و دیگر امواج ممکن، اتفاق خواهد افتاد.
سیستم اعلام حریق هوشمند
یکی از جدیدترین نسل محصولات در حوزه‌ی ایمنی و آتش نشانی که معمولا به عنوان دسته‌بندی متعارف و رایجی شناخته نمی‌شوند، سیستم‌های اعلام حریق هوشمند هستند، این سیستم‌ها عموما مشابه همان سیستم‌های آدرس پذیر هستند با این تفاوت که تجهیزات مورد استفاده در این سیستم برای تمامی موارد حتی میزان حساسیت خود قابل تنظیم بوده و قابلیت تفکیک عوامل حریق را از عوامل مشابه دارند؛ برای مثال دتکورهای دودی هوشمند قابلیت دارند نوع دودهایی که به محفظه‌ی آنها وارد می‌شود را از همین تمیز دهند.
برق اصلی و پشتیبان
هر سیستم اعلام حریق برای دسترسی به دو سیستم برق طراحی می شود. برق اصلی به عنوان ورودی دائمی برای تامین انرژی و برق پشتیبان برای زمانی دچار قطعی برق می شویم . برق پشتیبان بوسیله باتری های عموما ۶ یا ۱۲ ولت تامین می شود که به برق ۲۴ ولت DC متصل هستند. پنل ها در داخل خود محلی را برای نصب باتری در نظر می گیرند یا باتری در محل دیگری به صورت جداگانه نصب می شوند.
تجهیزات تشخیص و فعال سازی اولیه
تجهیزات تشخیص و فعال سازی اولیه همان ادواتی هستند که سیستم اعلام حریق را از بروز آتش سوزی آگاه می سازد و اینکه حریقی در محل اتفاق افتاده است. این تجهیزات به اشکال مختلف وجود دارند که به چند مورد اشاره می کنیم.
شستی اعلام حریق Manual Push button: شخص با شکستن شیشه و فشردن دکمه سیستم را فعال می سازد.
دتکتور دودی Smoke Detector: در صورت رسیدن دود با غلظت بیشتر از میزان تعریف شده هشدار می دهد.
دتکتور حرارتی Flame Detector: این وسیله در صورت افزایش دما از محدوده تعریف شده هشدار دهی می کند.
دتکتور دود فوتو الکتریک: مانند دتکتور دودی عمل می کند ولی در روش تشخیص تفاوت دارد.
دتکتور ترکیبی یا مالتیMulti Detector این دتکتور هم به دود و هم حرارت حساس است.
بیم دتکتور Beam Detector: این وسیله مانند دزدگیر عمل می کند. یک فرستنده و گیرنده در دو سمت سوله نصب می شوند. فرستنده اشعه ای را به سمت گیرنده می فرستد. در صورت قطع شدن این اشعه توسط دود سیستم فعال می شود.
تجهیزات هشدار دهنده
سیستم هشدار از آنجاییکه سیگنال وقوع حریق را دریافت کرده و صدا و فلاشر و سایر عوامل هشدار را فعال می سازد یکی از مهمترین قسمت های سیستم اعلام و اطفاء حریق است. این تجهیزات شامل زنگ، آژیر و پخش صدا در زمان وقوع آتش سوزی است. دستگاه های هشدار به افراد داخل و همچنین کارکنان اورژانس اطلاع می دهند. عادی بودن اوضاع، نیاز به سرویس و وقوع حادثه همگی اطلاع رسانی می شود.
